Ejderha dişi, ilk olarak II. Dünya Savaşı sırasında kullanılmış olan anti-tank engeli tahkimattır. Tank ve mekanize piyade hareketini engelleyip ölüm bölgelerine sevk etmek için kullanılır. Siegfried Hattında yoğun olarak kullanılmıştır. Bu engeller özel istihkam birlikleri ve araçları tarafından temizlenebilmektedir.
EJDERHA DİŞİ NASIL ORTAYA ÇIKTI?
Ejderha dişi II. Dünya Savaşı sırasında Avrupa’daki çoğu cephede kullanılmıştır. Nazi Almanyası tarafından Siegfried Hattı ve Atlantik Duvarı boyunca yoğunlukla kullanılmıştır. Ejderha dişi türüne göre değişmekle beraber genellikle 90 ila 120 cm uzunluğundaydı. Ejderha dişlerinin arasında mayın ve tel üstüvane gibi ilave tahkimat konulurdu. Fransız Ordusu tarafından Maginot Hattında kullanılmış, İngiltere’de ise olası bir Nazi işgaline karşı 1940-1941 döneminde sahil savunma hatlarına döşenmişti.
Ejderha dişi genellikle mayınlı arazinin ardından kullanılırdı. Yaklaşık 30m genişliğinde hat boyunca dökülen betonun üzerine ve alttan kazılıp patlatılamayacak şekilde toprağın yaklaşık 1 metre altında kalacak şekilde yerleştirilirdi. Ön sıralardaki ejderha dişleriyle arka sıralardakilerin yükseklikleri farklı olabilirdi. Özellikle tankların geçmesini imkânsız hale getirecek şekilde ve sıklıkla yerleştirilirdi. Ejderha dişleriyle korunan bölgelerde kullanılan ilave tahkimatla beraber özellikle topçu birliklerinin de zarar veremeyeceği önemli bir engel halini alırdı.
Çok sayıda kullanılmalarından ve uzun süre boyunca sağlam kalabilen yapısından dolayı günümüzde hala binlerce ejderha dişi eski muharebe meydanlarında görülebilmektedir.
Günümüzde İsviçre stratejik bölgelerde ejderha dişi kullanmaktadır. Kuzey Kore ile Güney Kore arasındaki sınır bölgesinde ejderha dişleri hala varlığını korumaktadır.
